To jeden z moich ulubionych cytatów Alexandra Lowena, wybitnego amerykańskiego psychiatry i psychoterapeuty. Ten akurat pochodzi z książki “Przyjemność”. Brzmi trochę ostro i kategorycznie no i ten “kontakt z sobą samym”… Z tego cytatu wynika, że to być może nie coś tak oczywistego jak się nam wydaje.
Jednym z najbardziej frustrujących pytań jakie jeszcze kilka lat temu ktoś mógł mi zadać było:
co czujesz?
Jakoś tak głupio odpowiadać, że się nie wie, że się nie zna odpowiedzi na takie proste pytanie. Ale najczęściej nie wiedziałam, bo… nic nie czułam. Pustka, odrętwienie, jakby od głowy w dół nic nie było. Jakby moje ciało służyło tylko temu, żeby przenosić moją głowę z miejsca na miejsce a w mojej głowie toczyło się “całe życie”.
Bo właśnie tam się toczyło…
Konsekwencje utraty kontaktu ze swoim cielesnym ja mogą być bardzo dotkliwe (uwierz mi, wiem coś o tym!) I tylko wtedy możemy sami sobie wmówić, że jest dobrze, gdy tak naprawdę jest źle, jeśli zupełnie nie wiemy, co czujemy. Samooszukiwanie się jest tylko wtedy możliwe, gdy nie mamy kontaktu z tym bogactwem informacji (odczuć, emocji), które ciągle są dostępne dla nas w naszym ciele. A właśnie dzięki tym informacjom mamy bogatszy i pełniejszy obraz rzeczywistości; mamy po prostu z tą rzeczywistością kontakt a dzięki temu potrafimy adekwatnie i celnie odpowiedzieć na wyzwania, które życie przed nami stawia. To taka różnica jakby strzelać do tarczy z otwartymi lub z zamkniętymi oczami!
Jak możemy otworzyć sobie drogę do informacji płynących z ciała?
Jednym z ćwiczeń na 8-tygodniowym kursie mindfulness jest skanowanie ciała. W tym ćwiczeniu używamy uwagi, żeby eksplorować wszystkie fizyczne odczucia pochodzące z ciała. Z ciekawością sprawdzamy jak się czujemy, co odczuwamy, jak to jest mieć plecy, stopy, dłonie… Takie pytania brzmią dość nietypowo i dziwacznie być może, ale nie dajcie się temu zwieść. Są po to, żeby wejść w kontakt ze swoim ciałem, z tym co się w nim dzieje. Powoli uczymy się swojego ciała, poznajemy je, odkrywamy przeróżne wrażenia z niego pochodzące, które wcześniej nie były dla nas dostępne. Wchodzimy w kontakt ze swoimi emocjami – uczymy się je rozpoznawać i lokalizować. Bez próby zmiany czegokolwiek.
Rezultatem może być np. że o wiele łatwiej będzie nam podjąć decyzje, szybciej będziemy wiedzieć czego chcemy lub czego nie chcemy i co się nam nie podoba. Ciało nie kłamie – NIGDY. Nie potrafi po prostu. Umysł – oj, ten to potrafi! 🙂 Ciało pokazuje, co jest teraz, bez upiększeń i politycznej poprawności. Mindfulness uczy nas jak to zauważyć, jak bezpiecznie wejść z tym w kontakt i dać przestrzeń, żeby było jakie jest. A gdy już czujemy, co to jest i gdzie, to wtedy mindfulness uczy nas, jak znaleźć w sobie przestrzeń i wolność, aby wybrać jak chcemy zareagować na życiowe wyzwania.
Jak możesz wejść w kontakt ze swoim ciałem od zaraz?
Na przykład zacznij zadawać sobie proste pytanie w ciągu dnia: Jak się teraz czuję? I pozwól sobie zatrzymać się na chwilę, nawet jeśli tylko na minutę lub dwie. Wsłuchaj się w odpowiedź – nie tę płynącą z głowy, która powie ci pewnie jak się powinnaś/ powinieneś czuć, ale tę płynącą z ciała. Jakie odczucia i wrażenia płyną z twojego brzucha, barków, ramion, szyi? Czy kiedy dajesz im uwagę to pojawiają się również jakieś emocje? Jeśli tak to jakie? Gdzie je czujesz? Zauważ to, co zauważasz bez próby zmiany czegokolwiek. Pozwól im być tam gdzie są, bo… i tak już tam przecież są 🙂 Jeśli to doświadczenie jest trudne weź kilka głębszych oddechów i poślij je w to miejsce, gdzie jest jakiś dyskomfort. Nie zniechęcaj się jeśli nic szczególnego nie zauważasz – ani emocji, ani odczuć fizycznych. Po prostu zauważ, że nie ma wrażeń, jest pustka lub odrętwienie. Jest to co jest w tym momencie.
To bardzo dobry początek, aby ćwiczyć odczuwanie. Pierwszy krok, żeby poradzić sobie z trudnymi emocjami. Są też potrzebne inne narzędzia – trening konkretnych umiejętności i odrobina wiedzy. Jeśli takie podejście z tobą rezonuje i czujesz potrzebę, żeby nauczyć się więcej to zapraszam na spotkania i kursy mindfulness.
